تاثیر مصرف حاد کافئین بر قدرت و استقامت عضلانی در فعالیتهای مقاومتی با شدتهای متفاوت در مردان تمرین کرده

هدف از پژوهش حاضر،تعیین تأثیر مصرف حاد کافئین بر بیشینۀ قدرت،استقامت عضلانی(تعداد تکرارها تا رسیدن به واماندگی) و سطح لاکتات خون در دو شدت فعالیت مقاومتی در مردان تمرین­کرده می­باشد. بدین منظور، 16 ورزشکار پرورش­اندام (با میانگین سنی 7/3±50/25 سال، قد 27/5± 37/177 سانتی‎متر و وزن 14/2 ±5/87 کیلوگرم) انتخاب شدند. در جلسۀ اول و پس از مصرف کپسول­های دارونما، آزمودنی­ها آزمون یک تکرار بیشینۀ حرکت پرس سینه و پرس پا را انجام دادند. در جلسۀ دوم نیز پس از مصرف کپسول­ حاوی کافئین (شش میلی­گرم­/ کیلوگرم وزن بدن)، پروتکل جلسۀ اول را اجرا کردند. همچنین، در جلسۀ سوم پس از مصرف دارونما در هر دو حرکت، تکرارها را تا رسیدن به واماندگی با شدت 60 درصد یک تکرار بیشینه انجام دادند و بلافاصله سطح لاکتات خون آن­ها از طریق لاکتومتراسکات اندازه­گیری شد. در جلسۀ چهارم و پس از مصرف کافئین، همان پروتکل جلسۀ سوم اجرا شد و در جلسۀ پنجم نیز پس از مصرف دارونما در هر حرکت، تکرارها را تا رسیدن به واماندگی با شدت80 درصد یک تکراربیشینه نجام دادند و سطح لاکتات خون آن­ها اندازه­گیری شد. درنهایت، در جلسۀ ششم و پس از مصرف کافئین، ­پروتکل جلسۀ قبل را انجام دادند. نتایج با استفاده از آزمون تی مستقل (p=0.05) نشان می­دهد که مصرف کافئین در مقایسه با دارونما بر تعداد تکرارها در حرکت پرس پا تا رسیدن به واماندگی با شدت 60 درصد یک تکراربیشینه تأثیر معنا­داری دارد؛ اما در دیگر متغیرها تأثیر معنا­داری در این رابطه مشاهده نمی­شود؛ ­بنابراین، به­نظر می‎رسد مصرف حاد کافئین موجب افزایش تعداد تکرارها تا رسیدن به واماندگی در شدت­های پایین، به­ویژه برای حرکات پایین­تنه می‎شود.